Pierwsza ściana modułowa powstała już w latach 30 XX wieku, została zaprojektowana przez amerykańskiego profesora White-a, które nazwał poszczególne moduły zielonej ściany botanicznymi cegłami. Modułowe “zielone cegły” można było odpowiednio ze sobą zestawiać i budować z nich przestrzenne obiekty.
Współczesne systemy ścian modułowych są znacznie bardziej skomplikowane niż systemy zielonych ścian gabionowych. Cała konstrukcja składa się z trzech zasadniczych elementów:
– konstrukcji, na której montowane są moduły – przytwierdzonej do pionowej powierzchni – np. ściany budynku,
– modułów wypełnionych substratem glebowym (zazielenionych odpowiednio dobraną roślinnością), które są przymocowane do wcześniej wykonanej konstrukcji.
– systemu automatycznego nawadniania, który łączy w sieć wszystkie moduły konstrukcji – odżywia i nawadnia rośliny zazieleniające ścianę.
Moduły wykonane są z lekkich materiałów (np. tworzyw sztucznych) i zmontowane z kilku części, po bokach owych modułów znajdują się systemy tzw. systemy blokujące – umożliwia to ich łączenie ze sobą w jedną całość, przymocowaną do pionowej bądź poziomej ramy.
Podłoże stosowane do wypełniania modułów musi być: lekkie, dostosowane do składu gatunkowego roślin zazieleniających dany moduł oraz do istniejących warunków środowiskowych, w jakich zlokalizowana została dana zieleniona ściana. Mieszanka substratu glebowego powinna zawierać odpowiednią kompozycję związków organicznych oraz nieorganicznych i elementy lekkiego podłoża (porowate granulki mineralne, włókna kokosowe, etc.)
Dobór roślin zależy od warunków środowiskowych w danej lokalizacji “wertykalnego ogrodu” oraz jego ekspozycji względem kierunków świata. Rośliny mogą być zimozielone lub też zrzucać liście na zimę.
Całość systemu musi być podłączona do systemu automatycznego nawadniania jest to konstrukcja ciężka, więc ważne jest, by skonsultować jej umieszczenie na danej ścianie z konstruktorem budynku (zarówno w przypadku profesjonalnie wykonanych konstrukcji, jak i wykonywanych amatorsko przez prywatnych użytkowników).
Przykładowy dobór roślinności do zazieleniania ścian modułowych.
| Zacieniona ściana | Ściana nasłoneczniona |
| Pachysandra – Runianka | Bergenia – Bergenia |
| Geranium – Bodziszek | Heuchera – Żurawka |
| Vinca minor – Barwinek pospolity | Saxifrage – Skalnica |
| Ajuga reptans – Dąbrówka rozłogowa | Carex – Turzyce |
| Hedera helix – Bluszcz pospolity | Echinacea – Jeżówka |
Dla profesjonalistów.
– Systemy modułowe są projektowane i zakładane przez specjalistyczne firmy zajmujące się montażem tego typu systemów. Ważne jest, by tak jak w przypadku zielonych dachów, bardzo dokładne zabezpieczyć ściany przed ich ewentualnym zawilgoceniem.
Przykładowe rozwiązania konstrukcyjne według firmy – gsky: https://gsky.com/pro/cad-specs/
Dla społeczeństwa:
Mimo, iż ściany modułowe to skomplikowane systemy, można wykonać tego typu konstrukcje również we własnym zakresie.
1) Musimy dokładnie zabezpieczyć ścianę przed ewentualnym jej zawilgoceniem, np. folią pcv, albo wykonać wolnostojące konstrukcje, na których będziemy umieszczać wykonane przez nas moduły.
2) Do tak zabezpieczonej ściany montujemy konstrukcję, do której będą przymocowane zazielenione moduły. (Ważne aby nie przebić zrobionej izolacji).
3) Moduły mogą być wykonane ze skrzynek sklepowych, w których np. przewożone jest każdego ranka pieczywo do sklepów.
“Plastikowa skrzynka, która może posłużyć jako moduł budujący “wertykalny ogród” http://www.lushe.com.au/2010/05/03/living-wall-at-changi-airport/
Duże skrzynki sklepowe można podzielić, dzięki specjalnie przygotowanym przegródkom na mniejsze części, co pozwoli nam, np. na zróżnicowanie gatunków używanych do zazielenienia modułu.
Całość wykładamy np. geowłókiną, by zabezpieczyć substrat glebowy przed wysypywaniem się ze skrzynki.
“Zabezpieczenie skrzynki geowłókniną” http://www.lushe.com.au/2010/05/03/living-wall-at-changi-airport/
Skrzynkę wypełniamy przygotowanym substratem glebowym.
Całość zabezpieczamy siatką, w której robimy otwory, co z kolei umożliwi nam zazielenienie skrzynek.
Do skrzynek montujemy uchwyty, co pozwali na ich mocowanie do przygotowanej wcześniej ramy. Wszystkie moduły możemy podłączyć do automatycznego systemu nawadniania. Nadmiar wody powinien być zbierany do pojemnika – korytka – a następnie wykorzystywany do podlewania innych roślin.
Budynek Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w Warszawie.
Zielona fasada na budynku “Fundacji na rzecz Nauki Polskiej” – ma powierzchnię 260 m2. Całość konstrukcji nie waży więcej niż 30 kg m2. Ten “wertykalny ogród” stanowi jednocześnie warstwę izolującą budynek, zazieleniony jest przez 20 gatunków roślin – natomiast gatunki te zostały w ten sposób dobrane, by ściana była atrakcyjna przez cały sezon wegetacyjny. Rośliny nawadniane są wodą deszczową magazynowaną na dachu budynku. Obiekt ten znajduje się w Warszawie przy ulicy Ignacego Krasickiego 20/22.
Budynek Urzędu Miasta we Wrocławiu.
Znajduje się na fasadzie miejskiego budynku Urzędu Miasta Wrocławia przy ulicy Świdnickiej we Wrocławiu. Ma powierzchnię 100 m2.
Bibliografia:
http://www.grahamfoundation.org/grantees/4834-reconstructing-the-vegetation-bearing-architectonic-structure-and-system-1938
https://www.researchgate.net/publication/266078897_Green_wall_systems_A_review_of_their_characteristics
https://www.fnp.org.pl/o_fundacji/nowa-siedziba/
https://culture.pl/pl/dzielo/fundacja-na-rzecz-nauki-polskiej