Narzędzie służące do magazynowania i oczyszczania wody deszczowej ma formę betonowego pudełka (ogród może być również wykonany z kamienia czy też cegły) z otwartym dnem. Jest to więc niewielka przestrzeń służąca magazynowaniu wody deszczowej, która następnie infiltruje do gruntu rodzimego. Jej wielkość (pojemność, objętość) powinna być dostosowana do ilości miejsca w danej przestrzeni, jak również przewidywanej objętości wody opadowej na danym obszarze. Głębokość od 22 do 30 cm. Woda w donicy nie powinna znajdować się dłużej niż przez okres 24 do 36 godzin.
Korzyści środowiskowe: retencjonowanie wody deszczowej, redukcja spływu powierzchniowego z przestrzeni utwardzonych chodników, parkingów, ulic, oczyszczanie wody deszczowej (sedymentacja zanieczyszczeń, fitoremediacja), a także – zwiększenie bioróżnorodności w mieście, tworzenie nowych siedlisk dla fauny.
Korzyści społeczne: aspekty edukacyjne, aspekty dekoracyjne.
Korzyści ekonomiczne: zmniejszenie kosztów odprowadzania wody deszczowej do kanalizacji burzowej. (oraz zmniejszenie możliwych przeciążeń tego systemu podczas opadów nawalnych)
Są elementem tworzenia zielonych sieci w mieście: z zielonymi dachami, zielonymi ścianami, z ogrodami deszczowymi, bioswales.
Rozwiązanie może być wykorzystywane przez lokalne społeczności i profesjonalistów.
Budowa:
Rozwiązanie ma formę betonowej donicy z otwartym dnem. Ważnym elementem tego rozwiązania jest odpowiednio przygotowane podłoże składające się z kilku warstw.
Warstwa 1 – ściółka. Ściółka z kory kontroluje temperaturę gleby, a także kiełkowanie nasion, co chroni obiekt przed pojawieniem się niechcianych chwastów (można ją zastąpić wiórami drzewnymi jak również grubym kompostem).
Warstwa 2 – gleba (pomiędzy poszczególnymi warstwami ziemi zaleca się kładzenie kruszonej skały lub geowłókniny, aby uniemożliwić mieszanie się poszczególnych warstw ziemi, co pozwala na zachowanie drożności odpływu). Gleba rodzima może być również zastąpiona mieszankami o lepszym wskaźniku infiltracji (np. 60% gliny piaszczystej i 40% kompostu), pH gleby powinno wynosić między 5,5 a 7,5.
Warstwa 3 – korzenie roślin asymilujących zanieczyszczenia (związki metali ciężkich, związki ropopochodne, azot czy też fosfor, związki organiczne, a także liczne bakterie).
Warstwa 4 – drenaż, dzięki któremu woda może dostać się do gruntu rodzimego. Woda nie musi być odprowadzana ze zbiornika bezpośrednio do gruntu rodzimego, ale w inne miejsce, w tym przypadku należy uszczelnić dno i zastosować odpowiedni system drenażu– takie rozwiązania pomoże nam zabezpieczyć np. fundamenty danego budynku.
W donicy rosną specjalnie dobrane gatunki roślin, które mają miedzy innymi oczyszczać wodę z zanieczyszczeń. Ważne jest odpowiednie dobranie roślin oraz ich sadzenie w pewnej odległości od betonowych fundamentów. Muszą one być dostosowane do istniejących warunków środowiskowych (najlepiej wybierać gatunki rodzime, co umożliwi kreowanie lokalnych ekosystemów), oraz nie mogą wymagać zbyt skomplikowanych i kosztownych zabiegów agrotechnicznych. Obiekt powinien również wizualnie współgrać z otoczeniem. Po dokonaniu nasadzeń w pojemniku, powinno odczekać się około 3 miesiące na uruchomienie systemu, aby roślinny w pełni się zakorzeniły.
Konserwacja:
– Zabiegi agrotechniczne dla utrzymania dobrego stanu materiału roślinnego, w tym wymiana roślinności według zaistniałych potrzeb.
– Przegląd konstrukcji obiektu, wymiana betonowych elementów w razie zaistniałych potrzeb.
– Oczyszczanie mechanizmów dopływu i odpływu wody deszczowej.
– Badanie ilości zanieczyszczeń w ściółce.
Przykładowy zestaw roślin do zastosowania:
| Andropogon gerardii | Muhlenbergia reverchonii | Helianthus maximiliana |
| Camassia leichtlinii | Sporobolus heterolepis | Ratibida pinnata |
| Liatris ligulistylis | Schizachyrium scoparium | Amorpha canescens |
| Monarda fistulosa | Anaphalis margaritacea | Calamagrostis × acutiflora |
Na podstawie: https://www.denvergov.org/files/assets/public/doti/documents/standards/pwes-013.0-ultra_urban_green_infrastructure_guide.pdf
Przykład:
Projekt SW 12th Avenue Green Street w Portland.
Projekt sieci pojemników rozsączających wodę deszczową przy ulicy 12 th Avenue Green Street w Portland powstał jako element kreacji tzw. zielonej ulicy. Ten pionierski projekt pokazuje w jaki sposób projektować elementy retencjonujące wodę deszczową w zwartej tkance miejskiej.
Zaprojektowane pojemniki gromadzą wodę (woda infiltruje z nich do gruntu z szybkością 10 cm na godzinę), która spływa z obszaru 2430 m2. Woda spływa specjalnie wyprofilowanym krawężnikiem, w pojemnikach osiąga maksymalnie 15 cm. Gdy pojemnik jest już wypełniony, nadmiar wody pod ulicą jest transportowany do następnego pojemnika, aż w pełni się wypełnią, a jej nadmiar odsyłany jest wtedy do sieci kanalizacyjnej. (System dostosowany jest do burz 25 letnich – absorbując wodę na poziomie 70%).
Ważnym elementem systemu jest zastosowana tu roślinność, która oczyszcza wodę deszczową.
Szacuje się, iż obecnie cała woda deszczowa jest absorbowana przez system.
https://www.asla.org/awards/2006/06winners/images/largescale/341-03.jpg
Bibliografia
https://www.brookings.or.us/DocumentCenter/View/668/Planning—Stormwater-Planters-PDF?bidId=
https://www.cleanwaterservices.org/media/2165/flow-through-planter.pdf
https://www.denvergov.org/files/assets/public/doti/documents/standards/pwes-013.0-ultra_urban_green_infrastructure_guide.pdf
https://catalog.extension.oregonstate.edu/sites/catalog/files/project/pdf/em9213.pdf
https://www.semswa.org/uploads/FileLinks/c6620187922a4bd3a0281b7fa73439da/Stormwater_Planters_Fact_Sheet.pdf
https://nacto.org/docs/usdg/stormwater_planter_crwa.pdf