Modele
Rozwiązania NBS stosuje się w miastach między innymi jako element adaptacji miast do zmian klimatu lub też łagodzenia w nich skutków zmian klimatycznych. Rozwiązania NBS można projektować jako element nowo tworzonej tkanki miejskiej, ale także można ją implementować w istniejącej tkance miejskiej. Szczególnie podkreśla się jej rolę jako elementu odnowy zdegradowanej przestrzeni miejskiej (interwencja realizowana jednocześnie wraz procesem rewitalizacji) z korzyścią dla lokalnych społeczności, nie tylko pod względem zdrowotnym, środowiskowym, ale również ekonomicznym.
Rozwiązania te można wdrażać w różnych skalach: regionalnej, ale również w skali miasta (dzielnicy, osiedla, kwartału czy też ulicy), zarówno na terenach publicznych, jak i prywatnych.
Po wyznaczeniu obszaru, gdzie będziemy wdrażać odpowiednie rozwiązania, musimy przeprowadzić inwentaryzację przestrzeni oraz sporządzić złożone analizy środowiskowe, przestrzenne, prawne, społeczne a także ekonomiczne.
Działania te dają podstawę do tworzenia koncepcji zagospodarowania terenu, a także wyboru odpowiednich do danych uwarunkowań narzędzi NBS. Prace te powinny być prowadzone przy zaangażowaniu różnych grup społecznych oraz poprzedzone działaniami informacyjnymi i edukacyjnymi. Musimy również przewidzieć bariery we wdrażaniu poszczególnych rozwiązań oraz konflikty. Ważnym aspektem jest, by proponowane narzędzia były projektowane na obecne i przyszłe uwarunkowania środowiskowe, społeczne, przestrzenne i ekonomiczne, a także, by nie powodowały negatywnych skutków, np. w postaci zielonej gentryfikacji czy też gentryfikacji klimatycznej. Istotne jest również zastanowienie się nad źródłami finansowania wdrażanego rozwiązania, także mając na uwadze jego funkcjonowanie w przyszłości. Jednocześnie trzeba podkreślać korzyści ekonomiczne dla lokalnych społeczności wynikające z wdrożenia danego rozwiązania (co jest ważnym elementem akceptacji rozwiązań przez lokalne społeczności).
Kolejny etap to tworzenie dokumentacji projektowej oraz wdrażanie rozwiązań w określonej przestrzeni miejskiej. Istotne jest tu wykorzystanie istniejącego potencjału miejsca zarówno społecznego, jak i środowiskowego. Ważne jest angażowanie lokalnych społeczności we wdrażaniu rozwiązań, wykorzystanie istniejących zasobów (recykling, roślinności rodzimej, procesów zachodzących w przyrodzie – np. sukcesja wtórna).
Wdrażanie rozwiązań musi być prowadzone w taki sposób, aby możliwe było kreowanie sieci połączeń pomiędzy poszczególnymi narzędziami. Powiązania te powinny być tworzone w taki sposób, aby obszary potrzebujące interwencji miały łączność z obszarami zielni (które z założenia takiej interwencji nie potrzebują), co pozwoli nam na wymianę informacji pomiędzy węzłami, w krótkich łańcuchach dystrybucji. Pozwoli to na stabilne utrzymanie całego systemu.
Poszczególne narzędzia NBS powinny tworzyć system obiektów ze sobą połączonych (implementacja jednego narzędzia w danej przestrzeni nie przyczyni się do znaczącej poprawy środowiska miejskiego i jego adaptacji do zmian klimatycznych.
Jakie przykładowo łańcuchy narzędzi możemy tworzyć:
Zielony dach + zielona ściana + ogród deszczowy
Bioswale + zbiorniki retencyjne + miejskie mokradła
Sady miejskie + ogrody społecznościowe + miejskie łąki
Po zakończeniu wdrażania przemiany/ implantacji danych rozwiązań NBS, w celu adaptacji przestrzeni miejskiej/ działań łagodzących skutki zmian klimatycznych, musimy daną przestrzeń monitorować oraz przeprowadzić ewaluację zaproponowanych rozwiązań. Odpowiedzieć na pytania: Czy dobór narzędzi był słuszny, czy wybrane przez nas narzędzia spełniają swoje funkcje, czy dokonaliśmy odpowiedniego doboru roślin, czy nie uruchomiliśmy zjawiska gentryfikacji, czy nie przyczyniliśmy się do segregacji przestrzennej, czy przestrzeń jest bezpieczna dla mieszkańców, czy wybrane rozwiązania są akceptowane przez mieszkańców ect.?
Model wdrażania rozwiązań NBS w miastach w istniejącej tkance miejskiej.
Załączono również przykładowe modle dla zróżnicowanych obszarów miast:
Warszaw (Praga Północ, Wola – model bardziej szczegółowy)
Buenos Aires w Argentynie (model ogólny)
Santo Domingo w Republice Dominikany (model ogólny)
Santiago w Chile (model ogólny)
Hamburg w Niemczech (model ogólny)