Lasy namorzynowe zlokalizowane są na terenach podmokłych, przy brzegach czy też deltach rzek (na obszarach tropikalnych i subtropikalnych w wodach słonych). Składają się zarówno z roślinności drzewiastej (dla której charakterystyczny jest rozbudowany system korzeniowy), jak i krzewów. Stanowią ważną przestrzeń dla wielu rodzajów siedlisk wykorzystywanych przez zróżnicowane gatunki roślin i zwierząt.
Lasy namorzynowe stanowią najskuteczniejszą ochronę wybrzeży przed huraganami, erozją wybrzeża, tsunami, burzami, powodziami, cyklonami. (Pochłaniają energię fal od 13 do 66% przy pasie o szerokości 100m oraz zmniejszają wysokość fali sztormowej (od 50 do100%) przy pasie o szerokości 500m). Pas namorzynowy szerokości o 1000 m zmniejsza wysokość powodzi od 5 do 50 cm/ km. Obniża wysokość tsunami o 5 – 30%. Redukcja fal zwiększa się wraz z gęstością korzeni lasów namorzynowych (ważna jest gęstość i wysokość koron drzew). Najskuteczniejsze są lasy namorzynowe mieszane, o różnej strukturze wieku drzew.
Gęste korzenie namorzynów zatrzymują również osad i uczestniczą w budowie gleb – wysokość jej wzrasta 10 mm rocznie, mogą więc być elementem ochrony wybrzeża przed skutkami podnoszenia się poziomów mórz i oceanów.
Oczyszczają wodę (zatrzymują zanieczyszczenia, również te o dużych rozmiarach), redukują ilość dwutlenku węgla. Oczyszczają wodę deszczową. Mają duży wpływ na rozwój i prawidłowe funkcjonowanie łąk morskich i raf koralowych, słonych bagien i wydm.
Na kondycje lasów namorzynowych wpływają zmiany klimatyczne (zarówno wzrost poziomu morza, jak i temperatura wody). Wspomagają rozwój akwakultury oraz rybołówstwa.
Bibliografia i źródła dodatkowe
https://www.nature.org/media/oceansandcoasts/mangroves-for-coastal-defence.pdf
http://nrcsolutions.org/mangroves/
Przykład:
Sanya Mangrove Park
Projekt jest przykładem w jaki sposób tworzyć lasy namorzynowe w przestrzeniach miejskich, pełniących zarówno rolę środowiskowe ale również społeczne. Niniejszy projekt powstał w Chinach w mieście Sanya. Zakłada on odtworzenie lasów namorzynowych, zniszczonych w wyniku urbanizacji wyspy. Powstały one w miejscu betonowych falochronów chroniących miasto przed falami morskimi. Pod realizację projektu wykorzystano 10 hektarów brzegów wzdłuż rzeki Sanya (tu bowiem dochodzi do łączenia się wód słonych z morza i słodkich z lądu), dodatkowo teren ten był mocno zdegradowany i odcięty przez autostradę.
W zaprojektowanym i zbudowanym parku wykorzystano materiał z rozbiórki betonowych konstrukcji. Wymodelowano meandrujące drogi wodne, zwiększając tym samym linie brzegową z 700 m na 4000 m, która pełni istotną rolę ekologiczna (tworzenie większej ilości siedlisk). Na całości terenu, od strony autostrady, wybudowano tarasy, na których wykonano nasadzenia roślin. Oczyszczają one wodę deszczową z chodników i ulic. Wykonano również infrastrukturę w postaci kładek, ramp, chodników, wież widokowych zachęcających turystów i mieszkańców miasta do korzystania z nowej przestrzeni parkowej.
Źródło:
Source: https://www.asla.org/2020awards/178.html