Definicja: Chodniki zbudowane z materiałów przepuszczalnych, dzięki czemu woda na ich powierzchni się nie gromadzi, tylko infiltruje w głębsze warstwy ziemi – co odciąża istniejący w mieście system kanalizacyjny.
Miedzy klinkierem muszą się znajdować tzw. spoiny otwarte. Można również układać klinkier w tzw. układy otwarte (wypełnione kruszywami czy też trawą) i półotwarte. Nie nadają się na drogi o dużym obciążeniu.
Rozwiązanie dla profesjonalistów i lokalnych społeczności.
Korzyści środowiskowe: łagodzenie zmian klimatycznych, obniżanie temperatury powietrza, retencja wody opadowej, łagodzenie spływu powierzchniowego wody.
Korzyści społeczne: nowe przestrzenie pod rekreację, zwiększenie estetyki miejsca.
Korzyści ekonomiczne: zmniejszenie spływu powierzchniowego do kanalizacji burzowej.
Są elementem tworzenia zielonych sieci w mieście:
– ogrody deszczowe, bioswale, swale, łąki kwietne, ogrody społecznościowe.
Przykłady:
Łatwe i tanie przykłady na rozszczelnienie zabetonowanych i zaasfaltowanych powierzchni.
W miastach mamy wiele przestrzeni miejskich, które nie pełnią określonej funkcji ale są szczelnie pokryte nawierzchniami betonowanymi czy też asfaltowymi. Ich całkowita likwidacja i wywiezienie materiału (betonu czy też asfaltu) jest często bardzo kosztowana. Dlatego też coraz częściej wielu projektantów wykorzystuje te elementy w nowych projektach zagospodarowania danych przestrzeni. Inspiracją dla nich mogą być tereny poprzemysłowe, które ulegają degradacji i są samoistnie zasiedlane przez roślinność ruderalną, wypełniając szczeliny w popękanych nawierzchniach.
Projektanci stosują tu dwa rodzaje modyfikacji betonowych/asfaltowych przestrzeni.
a) ich rozbijanie. Wszystkie elementy rozbitych powierzchni betonowych są zdejmowane z danej przestrzeni a następnie układane w formie mozaiki. Przestrzenie pomiędzy blokami są na tyle duże, że między nimi sadzona jest roślinność, która z czasem może pokryć znaczną powierzchnię betonowych bloków. Rozszczelnienie nawierzchni przyczynia się również do retencji wody deszczowej i jej infiltracji do głębszych warstw gleby.
b) poprzez tworzenie luk w nawierzchni. Luki te wypełniane są substratem glebowym, a następnie – możemy czekać, aż rośliny samoistnie wyrosną w tych przestrzeniach (proces sukcesji) lub wykonujemy nasadzenia z wybranych przez nas gatunków roślin. Z czasem roślinność ta pokryje znaczną część betonowej, bądź asfaltowej nawierzchni. Zwiększając możliwość retencji wody deszczowej i jej infiltracji w głębsze warstwy gleby.
Nowe zagospodarowanie terenu parkingu w Courtai. Źródło: http://landezine.com/index.php/2012/10/boerenhol-parking-by-wagon-landscaping/
Źródło:
https://www.nap.edu/read/24852/chapter/4#10
https://www.urbangreenbluegrids.com/measures/porous-paving-materials/