Żywe linie brzegowe buduje się w celu przeciwdziałania erozji brzegowej będącej następstwem działalności fal morskich. Stanowią one alternatywę wobec szarej infrastruktury (betonowych falochronów) chroniących brzegi lądu przed degradacją. Jednocześnie są miejscem kreowania nowych rodzajów siedlisk, zabezpieczają również inne ekosystemy przybrzeżne, np. słone bagna.
Obecnie buduje się dwa rodzaje żywych linii brzegowych:
a) Naturalne – wykorzystujące jako konstrukcję szkieletową biodegradowalne materiały organiczne, rafy ostryg, zakotwiczone pale drewna, itp.
Na konstrukcji szkieletowej zatrzymują się osady pochodzące z wód, sadzona jest również roślinność gatunków rodzimych.
b) Hybrydowe – gdzie konstrukcje szkieletowe wykonywane są z betonowych progów i falochronów, można je potem obsadzić rodzimymi gatunkami skorupiaków, także rodzimymi gatunkami roślin.
Projektując takie rozwiązania należy brać pod uwagę następujące czynniki: biotyczne (odpowiedni dobór gatunków roślin dostosowanych do danych warunków środowiskowych), abiotyczne (stopień nachylenia terenu, tempo erozji, rodzaje prądów morskich, siły fal, zagospodarowanie i użytkowanie terenów nadbrzeżnych)
Żywe linie brzegowe chronią brzegi wybrzeży przed erozją oraz istniejące siedliska przybrzeżne, oczyszczają wodę oraz zatrzymują glebę zasobną w składniki pokarmowe. Przyczyniają się do ochrony ryb, które wykorzystują osłonięte strefy jako miejsce tarła i przestrzeń rozwoju młodego narybku.
Poprawiają estetykę miejsca.
Odpowiednio zaprojektowane nie stanowią bariery dla ruchu wodnego (przemieszczania się łodziami).
Bibliografia i materiały dodatkowe:
https://www.livingshorelinesacademy.org/index.php/for-design-and-constuction
https://www.livingshorelinesacademy.org/index.php/highlighted-projects
https://www.habitatblueprint.noaa.gov/living-shorelines/
Przykład Pensacola na Florydzie
W roku 2000 miasto Pensacola na Florydzie zaczęło wdrażać program odbudowy utraconych słonych bagien w części śródmiejskiej linii brzegowej. Pierwszym etapem inwestycji było stworzenie linii falochronu w postaci tzw. żywej linii brzegowej. Konstrukcja została zakotwiczona na dnie zatoki (do jej budowy wykorzystano wapień, beton z recyklingu oraz prefabrykowane betonowe bloki, uformowano również pięć piaszczystych wysp, które obsadzono 41 000 sadzonkami traw rodzimych budujących słone bagna). Odpowiednie przygotowane falochrony obrosły ostrygami, tworząc nowe siedliska ich żerowania, osiedliło się tu również wiele gatunków ptaków. Powiększyła się również ilość krabów błękitnych, co przy okazji zwiększyło zyski miejscowych rybaków. Żywa linia brzegowa ochroniła również część miasta Pensacola przed negatywnymi skutkami huraganu Ivan.
http://nrcsolutions.org/pensacola-florida/